Blaffen om aandacht
Het is weer tijd voor een dagboek. Er lopen nogal wat Sennenhonden. Gino en Diesel zijn Zwitserse Sennenhonden, Daisy en Amanta zijn Berner Sennenhonden en dan hebben we nog Storm de Entlebucher Sennenhond. Je zou verwachten dat ze elkaars taal spreken maar niets is minder waar. Ik ben niet echt te spreken over de sfeer onderling, het is me te grimmig. Zeker als ik bij ze kom kijken is er vreselijk veel lawaai om mijn aandacht. Airedale Bo en Roos sluiten daarbij aan en doen ook een duit in het zakje. Gaat de deur open of het hek dan wordt er geblaft en gehapt naar iedereen die langs loopt. Vandaag was nieuweling en schatje Luca de pineut. Van wie precies weet ik niet maar één van die happen heeft zijn oor wat beschadigd. Niets ernstigs, maar toch. De grootste van het gezelschap is de Sint Bernhard Joop, echt een lieve sul waar geen kwaad bij zit. Ach, soms heb je dat. Dan blijkt de samenstelling toch niet zo'n succes te zijn als dat je vooraf dacht. Daar kan ik alleen van leren en zorgen dan sommigen niet meer tegelijk worden geplaatst. Nu ben ik vooral een strenge pleinjuf die ervoor moet zorgen dat het gezellig blijft en soms hoef ik niets te doen, dan loopt het vanzelf als een zonnetje. Over een paar dagen ziet de samenstelling er heel anders uit en zal er meteen verschil merkbaar zijn.Markiesje Fifi, Friese Stabij's Tsjip, Sproet en Donny, Heidewachtel Ulla en Boomertje Cooper zijn verstandig en gaan lekker hun eigen gang. Verder wordt er prima geslapen en gegeten.